 |
|
மூல எழுத்தாளர்: தெரியவில்லை
மீள எழுதியது: உதயன் |
முன்னொரு காலத்தில், ஒரு காட்டில், ஒரு சிறிய குளம் இருந்தது. அந்தக்குளம், மீன்கள், நண்டுகள், தவளைகள் ஆகியவற்றால் நிறைந்திருந்தது. இந்தக்குளத்தின் அருகே ஒரு கொக்கும் வசித்து வந்தது. அந்தக்குளத்திலிருந்த மீன்களையும் தவளைகளையும் நண்டுகளையும் கொக்கு பிடித்து சாப்பிட்டு சந்தோஷமாக இருந்தது. எனவே, உணவு தேடி கொக்கிற்கு எங்கும் அலைய வேண்டிய தேவை இருக்கவில்லை. கொக்கும் அங்கே பல வருடங்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தது. 1 |
இதனால் கவலைப்பட்ட எல்லா குளத்தில் வாழும் உயிரினங்களும், இந்த கொக்கின் பிடியிலிருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்று சிந்தித்தன. பல பலவிதமான கருத்துக்களை சொன்னன. இறுதியாக யாரும் கொக்கின் அருகே செல்வதில்லை எனவும் கொக்கை கண்டால் எல்லோருக்கும் எச்சரித்துவிட்டு அந்த இடத்தைவிட்டு ஓடிப்போய் விடுவதென்றும் தீர்மானம் எடுத்தன. 2 |
காலப்போக்கில் உணவு எதுவும் பெரிதாக கிடைக்காமல் கொக்கும் இளைத்துபோகத்தொடங்கிவிட்டது. இது தொடர்ந்தால் தான் பட்டினி கிடந்து இறந்து போகவேண்டி வரும் என்று கொக்கு ஒரு திட்டம் போட்டது. 3 |
‘எனக்கு முன்பு போல் குளத்திலிருந்து எதையும் பிடிக்க முடியவில்லை. எவ்வளவு நாள் தான் நான் இப்படி பட்டினி கிடப்பேன்? நான் ஏதாவது ஒரு வழியைக்கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.’ என்று கொக்கு தனக்குள் பேசிக்கொண்டது. 4 |
இறுதியாக, பசியிலிருந்து தப்பிக்க கொக்கு ஒரு வழியைக்கண்டுபிடித்தது. அதன்படி, கொக்கு குளத்தின் ஒரு பக்கத்தில் நின்று, யாரிடமும் எதுவும் சொல்லாமல், சோகமாக இருப்பது போல் நடித்தது. தற்செயலாக தன் அருகில் வந்த மீனைக்கூடப்பிடிக்கும் முயற்சியை அது நிறுத்தியது. 5 |
குளத்தில் இருந்த மீன்களும் மற்ற உயிரினங்களும் கொக்கின் பதட்டமான நிலையைக்கவனித்தன. ஆனால் கொக்கு ஒரு நாள் முழுவதும் அங்கேயே நின்றாலும், பயத்தின் காரணமாக யாரும் அதனிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை. 6 |
மறுநாளும் கொக்கு அப்படியே நின்றுகொண்டிருந்தது. இதைப்பார்த்ததும், மீன்களும், தவளைகளும் மற்றும் நண்டுகளும் ஒன்றையொன்று முகம் பார்த்துக்கொண்டன. இவ்வளவு சோகமாக கொக்கை இதற்கு முன்பு யாரும் பார்த்ததில்லை. மேலும், கொக்கு யாரையும் பிடிக்கவும் முயற்சிக்கவில்லை. 7 |
எவ்வளவு யோசித்தும் அவர்களால் பதில் கிடைக்கவில்லை. இரண்டு நாட்களாக கொக்கு அசையாமல் இருந்தது கண்ட எல்லா ஏரி வாழ் உயிரினங்களுக்கும் ஆர்வம் அதிகரித்தது. 8 |
இறுதியாக, அவை கொக்கினிடம் அதன் சோகத்திற்கான காரணத்தை நேரடியாகக்கேட்க முடிவு செய்தன. அவை மெதுவாகவும் கவனமாகவும் கொக்கினை நெருங்கின. 9 |
பின்னர் ஒரு மீன் கொக்கைக்கேட்டது: “என்ன ஆச்சு, கொக்கு? ஏன் இவ்வளவு கவலைப்படுகிறாய்? நீ இப்படி நிற்க ஆரம்பித்து இரண்டு நாட்கள் ஆகின்றன.” 10 |
ஆனால் கொக்கு அதைக்கேட்டது போல் காட்டவில்லை. அதன் தலை குனிந்து அசையாமல் இருந்தது. 11 |
“நாங்கள் இதற்கு முன்பு உன்னை இவ்வளவு சோகமாகப்பார்த்ததில்லை. அதனால்தான் நாம் அனைவரும் உனது சோகத்திற்கான காரணத்தை அறிய விரும்புகிறோம்,” என்று குழுவில் இருந்த தவளைகளில் ஒன்று கூறியது. 12 |
இந்த நேரத்தில், கொக்கு மெதுவாக தலையை மேலே உயர்த்தி பார்த்து அவைகளிடம் கூறியது: “ஓ! நான் ஒரு செய்தியைக்கேள்விப்பட்டேன். அதைக்கேட்டதிலிருந்து, எனக்கு சோகத்தை தாங்கமுடியவில்லை.” 13 |
கொக்கு சொன்னதைக்கேட்டதும் குளத்தில் இருந்த உயிரினங்கள் அதிக ஆர்வமாகின. 14 |
“நீ செய்தி கேட்டாயா? என்ன செய்தி அது? சொல்லு கொக்கே!” அங்கிருந்த ஒரு நண்டு கேட்டது. 15 |
“அதைச்சொல்லி உங்கள் எல்லோரையும் வருத்தப்படுத்த நான் விரும்பவில்லை.” என்று கொக்கு பதிலளித்தது. 16 |
“என்ன செய்தியானாலும் சொல்லுங்கள். நாங்கள் அதைக்கேட்கத்தயாராக இருக்கிறோம்.” குளத்தில் இருந்த உயிரினங்கள் ஒரே குரலில் சொன்னன. 17 |
அப்போது கொக்கு அவர்களிடம், “சில நாட்களுக்கு முன்பு, நான் எங்கள் குளத்திற்கு அருகிலுள்ள கிராமத்தின் மீது பறந்து கொண்டிருந்தேன். அப்போது கிராமத்தில் இரண்டு பேர் ஒருவருக்கொருவர் பேசிக்கொள்வதைக்கேட்டேன். அவர்கள் இந்தக்குளத்தை நிரப்பி அதை ஒரு வயலாக மாற்றப்போகிறார்கள். அதைக்கேட்டதிலிருந்து நான் மிகவும் சோகமாக உணர்ந்தேன்.” என்று சொன்னது. 18 |
குளத்தில் இருந்த அனைத்து உயிர்களும் கொக்கின் பதிலைக்கேட்டு அதிர்ச்சியடைந்தன. என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் பயந்து அங்கேயே நின்றன. 19 |
கொக்கு தொடர்ந்து சொன்னது, “அப்படி நடந்தால், இந்தக்குளத்தில் மீன், நண்டு அல்லது தவளைகளைப்பார்க்க மாட்டேன். நான் வேறொரு குளத்திற்குச்செல்ல வேண்டியிருக்கும். எனக்கு இறக்கைகள் இருப்பதால், என்னால் பறக்க முடியும். ஆனால் நீங்கள் என்னைப்போல பறக்க முடியாது. நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? இதுதான் என் சோகத்திற்குக்காரணம்.” 20 |
பின்னர் அவை யாவும் கொக்குவிடம் கேட்டன: “நாமும் இங்கிருந்து தப்பிக்க வேண்டும். வெளியே போக ஏதாவது வழி இருக்கிறதா?” 21 |
இதைக்கேட்ட கொக்கு, “அதற்கு ஒரு வழியுண்டு. எப்படியும் தொலைவில் உள்ள ஒரு பெரிய குளத்திற்குச்செல்ல முடிவு எடுத்துவிட்டேன். உங்களுக்கு தேவை இருந்தால், உங்களை என்னுடன் அழைத்துச்செல்ல முடியும்.” என்றது. 22 |
இதைக்கேட்டதும், குளத்தில் இருந்த உயிர்கள், “எங்களையும் காப்பாற்றுங்கள். எங்களையும் உங்களுடன் அழைத்துச்செல்லுங்கள்.” என்று கத்த ஆரம்பித்தன. 23 |
எல்லா ஜீவிகளும் தனது தந்திரத்தில் விழுந்துவிட்டதை உணர்ந்த கொக்கு அவர்களிடம், “நிச்சயமாக, நான் உங்களை என்னுடன் பெரிய குளத்திற்கு அழைத்துச்செல்வேன். ஆனால், பாருங்கள், நான் மிகவும் வயதானவன். உங்கள் அனைவரையும் ஒன்றாக பெரிய குளத்திற்கு அழைத்துச்செல்ல முடியாது. நான் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு சிலரை அழைத்துச்செல்வேன். எப்படியிருந்தாலும், கிராமவாசிகள் குளத்தை நிரப்ப சில நாட்கள் ஆகும். அதற்கு முன், உங்கள் அனைவரையும் பெரிய குளத்திற்கு அழைத்துச்சென்றுவிடுவேன்” என்றது. 24 |
இதைக்கேட்டதும் குளத்தில் இருந்த உயிரினங்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தன. அவர்கள் கொக்கின் கருத்தை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டன. மறுநாளிலிருந்து, அந்தக்கொக்கு சில மீன்களுடன் குளத்திலிருந்து வெளியேறத்தொடங்கியது. 25 |
கொக்கின் தந்திரம் இப்பொழுது நன்றாக வேலை செய்தது. மீன்களை ஏமாற்றி குளத்திலிருந்து எடுத்துச்சென்று தனக்கு உணவாக்கிக்கொண்டது. அப்படியே நாட்கள் கடந்தன. குளத்தில் மீன்களின் எண்ணிக்கையும் குறைய ஆரம்பித்தது. 26 |
இதே குளத்தில் ஒரு புத்திசாலி நண்டு வசித்து வந்தது. அது தினமும் கொக்கு வந்து மீன்களை எடுத்துச்செல்வதைப்பார்த்தது. அதுவும் எப்படியாவது இந்தக்குளத்திலிருந்து தப்பிக்க விரும்பியது. 27 |
பின்னர் ஒரு நாள், மீனை எடுத்துச்செல்ல குளத்திற்கு வந்த கொக்குவிடம் நண்டு கேட்டது. “கொக்கு, நானும் இங்கிருந்து தப்பிக்க விரும்புகிறேன். நீ எப்போதும் மீனை எடுத்துச்செல்கிறாய். அதற்கு பதிலாக என்னை எடுத்துச்செல்ல முடியுமா?” 28 |
இதைக்கேட்டதும் கொக்கு மகிழ்ச்சியடைந்தது: ‘எதுவாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை. எனக்கும் மீன் சாப்பிட்டு சோர்வாக இருக்கிறது. இன்று வேறு ஏதாவது சாப்பிடலாம். எப்படியிருந்தாலும், இன்று நண்டை எடுத்துக்கொள்வோம்,’ என்றது. 29 |
இதையும் யோசித்துக்கொண்டே, கொக்கு நண்டிடம் சொன்னது: “நிச்சயமாக, இன்று நான் உன்னை அழைத்துச்செல்கிறேன்.” 30 |
இதைக்கேட்டதும் நண்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தது. “இப்போது போகலாம்,” என்று கொக்கு சொன்னது. கொக்கு அதன் நீண்ட அலகால் நண்டை எடுத்துக்கொண்டு பறக்கத்தொடங்கியது. அது பறந்து செல்லும்போது, நண்டு தான் போய்ச்சேரவிருக்கும் பெரிய குளத்தைப்பற்றியும், அங்கு பாதுகாப்பாக போய்ச்சேர்ந்த தனது நண்பர்களைப்பற்றியும் யோசித்துக்கொண்டிருந்தது. 31 |
ஆனால், சிறிது நேரம் பறந்த பிறகும், நண்டுக்கு அருகில் எங்கும் குளத்தைக்காண முடியவில்லை. மேலும் தூரத்தில் ஒரு சில பாறைகள் மட்டுமே தெரிந்தன. 32 |
“இது என்ன கொக்கு? நாம் குளத்துக்குப்போகக்கூடாதா? நாம் ஏன் இங்க வந்தோம்?” என்று நண்டு கேட்டது. 33 |
பிறகு கொக்கு சிரித்துக்கொண்டே நண்டைப்பார்த்து, “நீயும் குளத்தில் இருக்கும் உன் மற்ற நண்பர்களும் என்ன முட்டாள்கள். நான் குளத்தை வடிகட்டப்போகிறேன் என்று பொய் சொன்னேன். உன் மற்ற நண்பர்களைப்போலவே உன்னையும் இங்கே சாப்பிட கொண்டு வந்திருக்கின்றேன்,” என்றது. 34 |
அப்போதுதான் நண்டு எதையோ கவனித்தது. அந்தப்பாறைகளைச்சுற்றி மீன் முட்கள் சிதறிக்கிடந்தன. இதைப்பார்த்த நண்டு என்ன நடக்கிறது என்பதைப்புரிந்துகொண்டு பயந்தது. ஆனாலும், அது தன் மனநிலையை இழக்கவில்லை. உடனே, நண்டு தனது முழு பலத்தையும் எடுத்துக்கொண்டு கொக்கின் கழுத்தில் கடித்தது. 35 |
பின்னர் அது கொக்குவிடம் கூறியது: “பொல்லாத கொக்கே, இவ்வளவு காலமாக நீ எங்களை ஏமாற்றி வந்திருக்கிறாய், இல்லையா? நீ என்னை விரைவில் குளத்திற்கு அழைத்துச்சென்று விடுவிக்க வேண்டும். இல்லையென்றால், நான் இப்போதே உன் கழுத்தை கடிப்பேன்.” 36 |
இதைச்சொல்லிவிட்டு, நண்டு கொக்கின் கழுத்தை விடாமல் பிடித்துக்கொண்டது. நண்டு விடவில்லை என்றால், அது தன் உயிரை இழக்கும் என்பதை உணர்ந்த கொக்கு, நண்டை மீண்டும் குளத்திற்கு அழைத்துச்சென்று விடுவிப்பதைத்தவிர வேறு வழியில்லை என விரைவாக குளத்திற்குத்திரும்பியது. குளத்தை அடைந்த பிறகுதான் நண்டு கொக்கின் கழுத்தை விடுவித்தது. 37 |
தனக்கு உயிர் திரும்பியதால் நிம்மதியடைந்த கொக்கு, முடிந்தவரை விரைவாக பறந்து சென்றது. நண்டு உடனடியாக மீன்களுக்கும் குளத்தில் இருந்த பிற உயிரினங்களுக்கும் நடந்த நிகழ்வுகளை விளக்கியது. கொக்கு தனது தந்திரத்தால் தங்களை ஏமாற்றிவிட்டதை உணர்ந்த மீன்கள் மிகவும் ஏமாற்றமடைந்தன. 38 |
இந்தக்கதையின் அர்த்தம் என்னவென்றால், நாம் யாரையும் விசாரிக்காமல் நம்பிவிடக்கூடாது. 39 ★ |
 |
