 |
|
യഥാർത്ഥ രചയിതാവ്: അജ്ഞാതം
പുനർ എഴുതിയത്: ഉദയൻ |
പണ്ട് പണ്ടൊരു കാലത്ത്, ഒരു കാട്ടിൽ, ഒരു ചെറിയ കുളം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ കുളം നിറയെ മത്സ്യങ്ങളും, ഞണ്ടുകളും, തവളകളും ആയിരുന്നു. ഈ കുളത്തിനടുത്ത് ഒരു കൊക്കും താമസിച്ചിരുന്നു. കുളത്തിലെ മത്സ്യങ്ങളെയും തവളകളെയും ഞണ്ടുകളെയും കഴിയുന്നത്ര തിന്നു ആ കൊക്ക് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഭക്ഷണം തേടി കൊക്കിന് എവിടെയും അലയേണ്ടി വന്നില്ല. കൊക്ക് അവിടെ വർഷങ്ങളോളം സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചു. 1 |
കുളത്തിൽ വസിക്കുന്ന എല്ലാ ജീവികളും ഇതിൽ ആശങ്കാകുലരായി, ഈ കൊക്കിന്റെ പിടിയിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടാമെന്ന് ചിന്തിച്ചു. നിരവധി വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഒടുവിൽ, ആരും കൊക്കിനടുത്തേക്ക് പോകരുതെന്നും, കൊക്കിനെ കണ്ടാൽ എല്ലാവരെയും മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി പ്രദേശം വിട്ട് ഓടിപ്പോകണമെന്നും എല്ലാവരും തീരുമാനിച്ചു. 2 |
കാലക്രമേണ, അധികം ഭക്ഷണം ലഭ്യമല്ലാതായതോടെ കൊക്ക് ദുർബലമാകാൻ തുടങ്ങി. ഇത് തുടർന്നാൽ താൻ പട്ടിണി കിടന്ന് മരിക്കുമെന്ന് കൊക്കിന് മനസിലായി. 3 |
‘എനിക്ക് പഴയതുപോലെ കുളത്തിൽ നിന്ന് ഒന്നും പിടിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. എത്ര നേരം ഞാൻ ഇങ്ങനെ പട്ടിണി കിടക്കും? എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തണം.’ എന്ന് കൊക്ക് സ്വയം പറഞ്ഞു. 4 |
ഒടുവിൽ, വിശപ്പിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കൊക്ക് ഒരു വഴി കണ്ടെത്തി. അതനുസരിച്ച്, ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ, ദുഃഖിതനാണെന്ന് നടിച്ചുകൊണ്ട് കൊക്ക് കുളത്തിന്റെ ഒരു വശത്ത് നിന്നു. അബദ്ധത്തിൽ അടുത്ത് വന്ന ഒരു മത്സ്യത്തെ പോലും പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമം കൊക്ക് നടത്തിയില്ല. 5 |
കുളത്തിലെ മത്സ്യങ്ങളും മറ്റ് ജീവികളും കൊക്കിന്റെ വിഷമകരമായ നിലപാട് ശ്രദ്ധിച്ചു. പക്ഷേ, ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ കൊക്ക് അവിടെ നിന്നിട്ടും, ഭയം കാരണം ആരും കൊക്കിനോട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. 6 |
പിറ്റേന്നും കൊക്ക് അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. ഇത് കണ്ട മത്സ്യങ്ങളും തവളകളും ഞണ്ടുകളും പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി. ഇത്രയും ദുഃഖിതനായി ആരും കൊക്കിനെ മുമ്പ് കണ്ടിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, ആരെയും പിടിക്കാൻ കൊക്ക് ശ്രെമിക്കുന്നില്ല. 7 |
എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും അവർക്ക് ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. രണ്ട് ദിവസമായി കൊക്ക് അനങ്ങാത്തത് കണ്ടപ്പോൾ എല്ലാ തടാക ജീവികൾക്കും കൗതുകം തോന്നി. 8 |
ഒടുവിൽ, കൊക്കിനോട് അതിന്റെ സങ്കടത്തിന്റെ കാരണം നേരിട്ട് ചോദിക്കാൻ അവർ തീരുമാനിച്ചു. അവർ പതുക്കെ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം കൊക്കിനെ അടുത്തെത്തി. 9 |
അപ്പോള്‍ ഒരു മത്സ്യം കൊക്കിനോട് ചോദിച്ചു: “എന്താ പറ്റിയത് കൊക്കെ? എന്തിനാണ് നീ ഇത്ര വിഷമിക്കുന്നത്? നീ ഇങ്ങനെ നില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് രണ്ട് ദിവസമായി.” 10 |
പക്ഷേ, കൊക്ക് അത് കേൾക്കാത്തതായി നിന്നു. തല കുനിച്ച് അനങ്ങാതെ കിടന്നു. 11 |
“ഇത്രയും ദുഃഖിതയായി നിന്നെ ഇതിനു മുൻപ് ഞങ്ങൾ കണ്ടിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് നിന്റെ ദുഃഖത്തിന്റെ കാരണം അറിയാൻ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത്,” കൂട്ടത്തിലെ ഒരു തവള പറഞ്ഞു. 12 |
ഈ സമയത്ത്, കൊക്ക് പതുക്കെ തലയുയർത്തി അവരോട് പറഞ്ഞു: “ഓ! ഞാൻ ഒരു വാർത്ത കേട്ടു. അത് കേട്ടതുമുതൽ എനിക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.” 13 |
കൊക്ക് പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ കുളത്തിലെ ജീവികൾ കൂടുതൽ ജിജ്ഞാസുക്കളായി. 14 |
“നീ വാർത്ത കേട്ടോ? എന്ത് വാർത്തയാണ് അത്? പറയൂ കൊക്കെ!” അവിടെയുള്ള ഒരു ഞണ്ട് ചോദിച്ചു. 15 |
“അതു പറഞ്ഞു നിങ്ങളെകൂടി വിഷമിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.” കൊക്ക് മറുപടി പറഞ്ഞു. 16 |
“എന്തു വാർത്തയുണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് പറയൂ. ഞങ്ങൾ അത് കേൾക്കാൻ തയ്യാറാണ്.” കുളത്തിലെ ജീവികൾ ഒരേ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. 17 |
അപ്പോൾ കൊക്ക് അവരോട് പറഞ്ഞു, “കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ കുളത്തിനടുത്തുള്ള ഗ്രാമത്തിന് മുകളിലൂടെ പറക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോൾ ഗ്രാമത്തിലെ രണ്ട് ആളുകൾ പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. അവർ ഈ കുളം മുറിച്ച് ഒരു വയലാക്കി മാറ്റാൻ പോകുന്നു. അത് കേട്ടപ്പോൾ മുതൽ എനിക്ക് വളരെ സങ്കടം തോന്നി.” 18 |
കൊക്കിന്റെ ഉത്തരം കേട്ട് കുളത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും ഞെട്ടിപ്പോയി. എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ അവർ ഭയന്ന് അവിടെ നിന്നു. 19 |
കൊക്ക് തുടർന്നു പറഞ്ഞു, “അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ, ഈ കുളത്തിൽ മത്സ്യത്തെയോ, ഞണ്ടുകളെയോ, തവളകളെയോ ഞാൻ കാണില്ല. എനിക്ക് മറ്റൊരു കുളത്തിലേക്ക് പോകേണ്ടിവരും. എനിക്ക് ചിറകുകളുള്ളതിനാൽ, എനിക്ക് പറക്കാൻ കഴിയും. പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് എന്നെപ്പോലെ പറക്കാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യും? ഇതാണ് എന്റെ സങ്കടത്തിന് കാരണം.” 20 |
പിന്നെ എല്ലാവരും കൊക്കിനോട് ചോദിച്ചു: “ഞങ്ങൾക്കും ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണം. പുറത്ത് പോകുന്നതിന് എന്തെങ്കിലും വഴിയുണ്ടോ?” 21 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ കൊക്ക് പറഞ്ഞു, “ഒരു വഴിയുണ്ട്. എന്തായാലും, ഞാൻ വളരെ ദൂരെയുള്ള ഒരു വലിയ കുളത്തിലേക്ക് പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആ വലിയ കുളത്തിലേക്ക് വരുവാൻ താല്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ, ഞാൻ നിങ്ങളെ എന്നോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകാം.” 22 |
ഇതു കേട്ടപ്പോൾ കുളത്തിലെ ജീവികൾ വിളിച്ചുപറയാൻ തുടങ്ങി: “ഞങ്ങളെയും രക്ഷിക്കൂ. ഞങ്ങളേയും നിങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകൂ.” 23 |
എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും തന്റെ തന്ത്രത്തിൽ വീണു എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ കൊക്ക് അവരോട് പറഞ്ഞു: “തീർച്ചയായും, ഞാൻ നിങ്ങളെ എന്നോടൊപ്പം വലിയ കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാം. പക്ഷേ, നോക്കൂ, എനിക്ക് വളരെ പ്രായമായി. നിങ്ങളെയെല്ലാം ഒരുമിച്ച് വലിയ കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല. ഞാൻ എല്ലാ ദിവസവും കുറച്ച് പേരെ വെച്ച് കൊണ്ടുപോകാം. എന്തായാലും, ഗ്രാമവാസികൾക്ക് കുളം നിറയ്ക്കാൻ കുറച്ച് ദിവസമെടുക്കും. അതിനുമുമ്പ്, ഞാൻ നിങ്ങളെയെല്ലാം വലിയ കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാം.” 24 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ കുളത്തിലെ ജീവികൾ വളരെ സന്തോഷിച്ചു. കൊക്കിന്റെ അഭിപ്രായത്തോട് അവർ പൂർണ്ണമായും യോജിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം മുതൽ, കൊക്ക് കുറച്ച് മത്സ്യങ്ങളുമായി കുളത്തിൽ നിന്ന് പോകാൻ തുടങ്ങി. 25 |
കൊക്കിന്റെ തന്ത്രം ഇപ്പോൾ നന്നായി പ്രവർത്തിച്ചു. കൊക്ക് മത്സ്യങ്ങളെ കബളിപ്പിച്ച് അവയെ കുളത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുത്ത് ഭക്ഷണമായി കഴിച്ചു. ദിവസങ്ങൾ അങ്ങനെ കടന്നുപോയി. കുളത്തിലെ മത്സ്യങ്ങളുടെ എണ്ണവും കുറഞ്ഞു തുടങ്ങി. 26 |
ഇതേ കുളത്തിൽ ഒരു ബുദ്ധിമാനായ ഞണ്ട് താമസിച്ചിരുന്നു. എല്ലാ ദിവസവും കൊക്ക് വന്ന് മത്സ്യങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകുന്നത് അത് കണ്ടു. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ കുളത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ഞണ്ട് ആഗ്രഹിച്ചു. 27 |
അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം, മത്സ്യത്തെ കൊണ്ടുപോകാൻ കുളത്തിലേക്ക് വന്ന കൊക്കിനോട് ഞണ്ട് ചോദിച്ചു: “കൊക്കെ, എനിക്കും ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണം. നീ എപ്പോഴും മത്സ്യത്തെയാണ് കൊണ്ടുപോകുന്നത്. പകരം എന്നെ കൊണ്ടുപോകാമോ?” 28 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ കൊക്ക് സന്തോഷിച്ചു: ‘എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല. എനിക്കും മീൻ തിന്ന് മടുത്തു. ഇന്ന് നമുക്ക് വേറെ എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം. എന്തായാലും, ഇന്ന് നമുക്ക് ഞണ്ടിനെ എടുക്കാം.’ 29 |
ഇതും ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് കൊക്ക് ഞണ്ടിനോട് പറഞ്ഞു: “തീർച്ചയായും, ഇന്ന് ഞാൻ നിന്നെ കൊണ്ടുപോകാം.” 30 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ഞണ്ടിന് വളരെ സന്തോഷമായി. “ഇപ്പോൾ പോകാം,” കൊക്ക് പറഞ്ഞു. കൊക്ക് അതിന്റെ നീണ്ട കൊക്ക് ഉപയോഗിച്ച് ഞണ്ടിനെ കോരിയെടുത്ത് പറക്കാൻ തുടങ്ങി. പറക്കുന്നതിനിടയിൽ, ഞണ്ട് താൻ എത്താൻ പോകുന്ന വലിയ കുളത്തെക്കുറിച്ചും സുരക്ഷിതമായി അവിടെ എത്തിയ കുളത്തിലെ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെക്കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചു. 31 |
പക്ഷേ, കുറച്ചു നേരം പറന്നിട്ടും, ഞണ്ടിന് അതിനടുത്തെങ്ങും കുളം കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. മാത്രമല്ല, അകലെയുള്ള കുറച്ച് പാറകൾ മാത്രമേ അതിന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. 32 |
“ഇതെന്താണ് കൊക്കെ? നമ്മൾ കുളത്തിൽ പോകേണ്ടതല്ലേ? നമ്മൾ എന്തിനാണ് ഇവിടെ വന്നത്?” എന്ന് ഞണ്ട് ചോദിച്ചു. 33 |
അപ്പോൾ കൊക്ക് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞണ്ടിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു: “നീയും കുളത്തിലെ നിന്റെ മറ്റ് സുഹൃത്തുക്കളും എന്തൊരു വിഡ്ഢികളാണ്? ഞാൻ കുളം വറ്റിക്കാൻ പോകുകയാണെന്ന് കള്ളം പറഞ്ഞു. നിന്റെ മറ്റ് സുഹൃത്തുക്കളെപ്പോലെ നിന്നെയും ഇവിടെ ഭക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നു.” 34 |
അപ്പോഴാണ് ഞണ്ട് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. ആ പാറക്കെട്ടുകൾക്ക് ചുറ്റും മീൻ മുള്ളുകൾ ചിതറിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഇത് കണ്ടപ്പോൾ, ഞണ്ടിന് എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായി. എന്നിട്ടും, ഞണ്ടിന് മനസ്സിന്റെ ധൈര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. ഉടനെ, ഞണ്ട് തന്റെ എല്ലാ ശക്തിയും എടുത്ത് കൊക്കിന്റെ കഴുത്തിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു. 35 |
പിന്നെ അത് കൊക്കിനോട് പറഞ്ഞു: “ദുഷ്ട കൊക്കെ, ഇത്രയും കാലം നീ ഞങ്ങളെ വഞ്ചിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലേ? നീ എന്നെ വേഗം കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി സ്വതന്ത്രനാക്കണം. ഇല്ലെങ്കിൽ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ നിന്റെ കഴുത്തിൽ കടിക്കും.” 36 |
ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, ഞണ്ട് കൊക്കിന്റെ കഴുത്തിൽ പിടി വിടാതെ പിടിച്ചു. ഞണ്ട് വിട്ടില്ലെങ്കിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ കൊക്കിന്, ഞണ്ടിനെ തിരികെ കുളത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി തുറന്നുവിടുകയല്ലാതെ മറ്റ് മാർഗമില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെ കൊക്ക് വേഗത്തിൽ ഞണ്ടുമായി കുളത്തിലേക്ക് മടങ്ങി. സുരക്ഷിതമായി കുളത്തിലെത്തിയതിനുശേഷം മാത്രമേ ഞണ്ട് കൊക്കിന്റെ കഴുത്തിലെ പിടി വിട്ടത്. 37 |
ജീവൻ തിരിച്ചു കിട്ടിയതിൽ ആശ്വാസം തോന്നിയ കൊക്ക്, എത്രയും വേഗം പറന്നുപോയി. കുളത്തിലെ മത്സ്യങ്ങൾക്കും മറ്റ് ജീവികൾക്കും സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ ഞണ്ട് ഉടൻ വിശദീകരിച്ചു. കൊക്ക് തന്റെ തന്ത്രം ഉപയോഗിച്ച് തങ്ങളെ വഞ്ചിച്ചുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ മത്സ്യങ്ങൾ വളരെ നിരാശരായി. 38 |
ഈ കഥയുടെ അർത്ഥം: അന്വേഷിക്കാതെ ആരെയും വിശ്വസിക്കരുത് എന്നാണ്. 39 ★ |
 |
