 |
|
റഷ്യൻ ഭാഷയിൽ ആദ്യമായി രേഖപ്പെടുത്തിയത്: മാർച്ച് 1887
ഇംഗ്ലീഷ് വിവർത്തനം: 1912
മലയാളം വിവർത്തനം: 2025, ഷാൻ ഉതേ
പുതുക്കിയത്: വിനായക് (Kochi, Kerala) |
ഇവാൻ ദിമിട്രിച്ച്, ഒരു മധ്യവർഗക്കാരന്, വർഷത്തിൽ ആയിരത്തി ഇരുനൂറ് റൂബിൾസ് വരുമാനത്തിൽ കുടുംബത്തോടൊപ്പം സംതൃപ്തനായി ജീവിച്ചു. അന്ന് അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ സോഫയിൽ ഇരുന്നു പത്രം വായിക്കാൻ തുടങ്ങി. 1 |
മേശ വൃത്തിയാക്കുന്നതിനിടയിൽ, “ഇന്നത്തെ പത്രം നോക്കാൻ ഞാൻ മറന്നു. വിജയിച്ച നമ്പറുകളുടെ പട്ടിക ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കൂ,” അയാളുടെ ഭാര്യ മാഷാ പറഞ്ഞു. 2 |
“അതെ, ഉണ്ട്. പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ ടിക്കറ്റിന്റെ കാലാവധി കഴിഞ്ഞതല്ലേ?” ഇവാൻ ചോദിച്ചു. 3 |
“ഇല്ല. ഞാൻ ചൊവ്വാഴ്ച പുതിയൊരു ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി,” മാഷാ പറഞ്ഞു. 4 |
“അക്കങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്?” ഇവാൻ ചോദിച്ചു. 5 |
“പരമ്പര 9499...നമ്പർ 26,” മാഷാ പറഞ്ഞു. 6 |
“എല്ലാം ശരിയാണ്... നോക്കാം...9499...6ഉം,” ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 7 |
ഇവാൻ ദിമിട്രിച്ചിന് ലോട്ടറി ഭാഗ്യത്തിൽ വിശ്വാസമില്ലായിരുന്നു, ചട്ടം പോലെ, വിജയ നമ്പറുകളുടെ പട്ടിക നോക്കാൻ അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചതുമില്ല. എന്നിട്ടും, മറ്റൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തതിനാലും, പത്രം കൺമുന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാലും, അയാൾ അക്കങ്ങളുടെ നിരയിലൂടെ വിരൽ താഴേക്ക് കടത്തി. ഉടനെ, തന്റെ സംശയത്തെ പരിഹസിച്ചുകൊണ്ടെന്നപോലെ, മുകളിൽ നിന്നുള്ള രണ്ടാമത്തെ വരിക്കപ്പുറം, 9499 എന്ന അക്കം അയാളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു! 8 |
തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാതെ, ലോട്ടറി ടിക്കറ്റ് നമ്പർ മുഴുവനായി നോക്കാതെ അയാൾ തിടുക്കത്തിൽ പത്രം മടിയിൽ വച്ചു. ആരോ തണുത്ത വെള്ളം തളിച്ച പോലെ, അടിവയറ്റിൽ സുഖകരമായ ഒരു തണുപ്പും വലിയൊരു ഇക്കിളിയും അയാൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. 9 |
“മാഷാ, 9499 ഉണ്ട്!” അയാൾ പൊള്ളയായ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. 10 |
അത്ഭുതവും പരിഭ്രാന്തിയും നിറഞ്ഞുനിന്ന ഭർത്താവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയ മാഷ, അയാൾ തമാശ പറയുകയല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി. 11 |
മാഷയുടെ മുഖം വിളറി. മടക്കിവെച്ച മേശവിരി മേശപ്പുറത്ത് വച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു, “9499?” 12 |
“അതെ, അതെ...അത് സത്യമാണ്!” ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 13 |
“ടിക്കറ്റ് നമ്പർ?” മാഷാ ചോദിച്ചു. 14 |
“ഓ, അതെ! സീറ്റ് നമ്പറും ഉണ്ട്. പക്ഷേ, കാത്തിരിക്കൂ! കുറച്ച് കാത്തിരിക്കൂ! ഇല്ല! ഞാൻ പറയുന്നു! പക്ഷേ, നമ്മുടെ പരമ്പരയ്ക്ക് ഒരു നമ്പർ ഉണ്ട്! എങ്ങനെയോ! നിനക്ക് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോ?”. 15 |
മാഷയെ നോക്കി, ഇവാൻ അവൾക്ക് അർത്ഥശൂന്യമായ ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി, ഒരു കളിപ്പാട്ടം കാണിച്ചപ്പോൾ ഒരു കുട്ടിയുടെ തിളക്കമുള്ള പുഞ്ചിരി പോലെ. മാഷയും പുഞ്ചിരിച്ചു. പരമ്പര മാത്രം കണ്ടതിൽ മാഷ സന്തോഷിച്ചു, സമ്മാനം ലഭിച്ച ടിക്കറ്റിന്റെ നമ്പർ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിച്ചില്ല. ഭാഗ്യം കണ്ടെത്തിയെന്ന് വിശ്വസിച്ച് സ്വയം പീഡിപ്പിക്കുകയും പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ എത്ര മധുരമാണ്, എത്ര ആവേശകരമാണ്! 16 |
ഒരു നീണ്ട നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം, “ഇത് ഞങ്ങളുടെ പരമ്പരയാണ്,” ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 17 |
“അപ്പോൾ നമ്മൾ ജയിക്കാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കൂടുതലാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് ഒരു സാധ്യത മാത്രമാണ്, പക്ഷേ ജയിക്കാനുള്ള സാധ്യതയുമുണ്ട്.” 18 |
“ശരി, ഇപ്പോൾ നോക്കാം!” ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 19 |
“ദയവായി ഒരു നിമിഷം കാത്തിരിക്കൂ. നമുക്ക് നിരാശ തോന്നുന്ന നിരവധി നിമിഷങ്ങളുണ്ട്. മുകളിൽ നിന്ന് രണ്ടാമത്തെ വരിയിലാണ് ഇത്, അതിനാൽ സമ്മാനം എഴുപത്തയ്യായിരം റുബിളാണ്. പണമല്ല, അധികാരമാണ്, മൂലധനമാണ്! ഒരു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ ഞാൻ ലിസ്റ്റ് നോക്കാം, അപ്പോൾ 26 ഉണ്ടാകും. എന്ത്? ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, നമ്മൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ വിജയിച്ചാലോ?” ഇവാൻ കൂടുതൽ പറഞ്ഞു. 20 |
ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ പരസ്പരം നോക്കി നിശബ്ദമായി പുഞ്ചിരിച്ചു. തങ്ങളുടെ വിജയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത അവരെ സ്തബ്ധരാക്കി. ആ എഴുപത്തയ്യായിരം റൂബിളുകൾ രണ്ടുപേർക്കും എന്ത് ഗുണം ചെയ്യും? അവർ എന്ത് വാങ്ങും? അവർ എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത്? അവർക്ക് അത് സ്വയം പറയാൻ കഴിയില്ല. അവർ ഇത് സ്വപ്നം പോലും കണ്ടിട്ടുണ്ടാകില്ല. 9499 എന്ന സീരിയൽ നമ്പറിനെയും 75,000 റൂബിളുകളുടെ വിജയത്തെയും കുറിച്ച് മാത്രം ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവർ ഭാവനയിൽ മുഴുകി. 21 |
ഇവാൻ, മാസിക കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട്, പലതവണ മൂലയിൽ നിന്ന് മൂലയിലേക്ക് നടന്നു. ചിന്തകളിൽ നിന്ന് മുക്തനായപ്പോൾ, അയാൾ ചെറുതായി സ്വപ്നം കാണാൻ തുടങ്ങി. 22 |
“നമ്മൾ ജയിച്ചാൽ, അത് ഒരു പുതിയ ജീവിതമായിരിക്കും, ഒരു മാറ്റമായിരിക്കും. ഈ ടിക്കറ്റ് നിങ്ങളുടേതാണ്. ഇത് എന്റേതാണെങ്കിൽ, ഞാൻ ആദ്യം ഇരുപത്തയ്യായിരം റൂബിൾസ് ഒരു വീട് വാങ്ങാൻ ചെലവഴിക്കും. അടിയന്തര ചെലവുകൾക്കായി പതിനായിരം ചെലവഴിക്കും. പുതിയ ഫർണിച്ചറുകൾ, യാത്രകൾ, കടങ്ങൾ വീട്ടൽ, അങ്ങനെ പലതും. ബാക്കി നാല്പതിനായിരം ഞാൻ പലിശയ്ക്ക് ബാങ്കിൽ നിക്ഷേപിക്കും.” ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 23 |
“അതെ, വലിയൊരു വീട്, അത് നന്നായിരിക്കും.” മാഷ ഇരുന്ന് അവളുടെ മടിയിൽ കൈകൾ കൂപ്പി പറഞ്ഞു. 24 |
“തുല അല്ലെങ്കിൽ ഒറിയോൾ പ്രേദേശങ്ങളിൽ എവിടെയെങ്കിലും. ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു വേനൽക്കാല ബംഗ്ലാവ് ആവശ്യമില്ല. മാത്രമല്ല, അത് എപ്പോഴും വരുമാനം കൊണ്ടുവരും.” മാഷ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. 25 |
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാവനയിൽ പല രംഗങ്ങളും മനസ്സിലേക്ക് കടന്നുവരാൻ തുടങ്ങി. ഓരോന്നും മുമ്പത്തേതിനേക്കാൾ മനോഹരവും കാവ്യാത്മകവുമായിരുന്നു. ഈ രംഗങ്ങളിലെല്ലാം, താൻ നന്നായി ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതായും, ശാന്തനായും, ആരോഗ്യവാനാണെന്നും അയാൾക്ക് തോന്നി. 26 |
ഈ ഫാന്റസിയിൽ, അവൻ ഒരു അരുവിക്കരയിലുള്ള ഒരു ദേശി
മരത്തിന്റെ തണലിൽ കിടന്ന്, തണുത്ത വേനൽക്കാല പാനീയം കുടിച്ചുകൊണ്ട്, കത്തുന്ന മണലിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു... അസഹനീയമായ ചൂട്... മകനും മകളും ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുകയോ, മണലിൽ കുഴിയിടുകയോ അല്ലെങ്കിൽ പുൽച്ചാടികളെ പിടിക്കുകയോ ചെയ്യുകയായിരുന്നു. അവൻ ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കാതെ, ഇന്നോ, നാളെയോ, മറ്റന്നാളോ ജോലിക്ക് പോകേണ്ടതില്ലാതെ, സുഖമായി ഉറങ്ങുകയാണ്. 27 |
അല്ലെങ്കിൽ, നിശ്ചലമായി ഇരിക്കുന്നതിൽ മടുത്ത്, അവൻ പുൽത്തകിടിയിലേക്കോ കാട്ടിലേക്കോ കൂൺ പറിക്കാൻ പോകുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ വല വീശി മീൻ പിടിക്കുന്നത് കണ്ട് ആസ്വദിക്കുന്നു. 28 |
വൈകുന്നേരമായി, സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുന്നു, അവൻ ഒരു തൂവാലയും സോപ്പും എടുത്ത് ബാത്ത്ഹൗസിലേക്ക് നടക്കുന്നു. അവിടെ വെച്ച് അയാൾ പതുക്കെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ചുമാറ്റി, കൈകൾ കൊണ്ട് നഗ്നമായ നെഞ്ചിൽ പതുക്കെ തടവി, വെള്ളത്തിലേക്ക് മുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. വെള്ളത്തിൽ, നുരകളുടെ അതാര്യമായ വൃത്തങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, ചെറിയ മത്സ്യങ്ങൾ അവിടെയും ഇവിടെയും നീന്തുന്നു. പച്ച ജലസസ്യങ്ങൾ തലയാട്ടി നീങ്ങുന്നു. 29 |
കുളി കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയാൽ കഴിക്കാൻ പലതരം ലഘുഭക്ഷണങ്ങളുണ്ട്, രുചി കൂട്ടുന്ന ചായയും. വൈകുന്നേരം, അവൻ അയൽക്കാരോടൊപ്പം ഒരു ചെറിയ പാനീയം ആസ്വദിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് വൈകുന്നേരം നടക്കാൻ പോകും. 30 |
ഭർത്താവിനെപ്പോലെ ഭാര്യയ്ക്കും ധാരാളം സ്വപ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. “അതെ, ഒരു ബംഗ്ലാവ് വാങ്ങുന്നത് നന്നായിരിക്കും.” അവൾ പറഞ്ഞു, അവളും ഓർമ്മകളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നതായി അവളുടെ മുഖം കാണിച്ചു. 31 |
ശരത്കാലവുമായും, അതിന്റെ മഴയുമായും, അതിന്റെ തണുത്ത
വൈകുന്നേരങ്ങളുമായും, ശരത്കാലത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന സെന്റ് മാർട്ടിൻ വേനൽക്കാലവുമായും ഇവാൻ താദാത്മ്യം തന്നെ പ്രാപിച്ചു. ആ സമയങ്ങളിൽ നന്നായി തണുക്കുന്നത് വരെ നമ്മൾ തോട്ടത്തിലും നദിക്കരയിലും ദീർഘനേരം നടക്കണം. 32 |
പിന്നെ, വീട്ടിലെത്തിയ ശേഷം, ഒരു വലിയ ഗ്ലാസിലേക്ക് അരിച്ചെടുത്ത വോഡ്ക കുടിക്കനം, ഉപ്പിട്ട കൂൺ അല്ലെങ്കിൽ വെള്ളരിക്ക അച്ചാറുകൾ കഴിക്കണം, വീണ്ടും വോഡ്ക കുടിക്കണം. 33 |
കുട്ടികൾ പൂന്തോട്ടത്തിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി, കാരറ്റും, മണ്ണുകൊണ്ടുള്ള മുള്ളങ്കിയും പറിക്കും. അവ പാകം ചെയ്ത് കഴിക്കണം. പിന്നെ, അവൻ സോഫയിൽ കാലുകൾ നീട്ടി കിടന്ന്, മാസികാ ചിത്ര മാസികകളുടെ പേജുകൾ പതുക്കെ മറിച്ചുനോക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ, ആ പുസ്തകങ്ങൾ കൊണ്ട് മുഖം മറച്ച്, അരയോളം നീളമുള്ള ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൺ അഴിച്ച്, ഒരു മയക്കം എടുക്കണം. 34 |
ഇപ്പോൾ, ഇവിടെ, ശരത്കാലത്തിന്റെ അവസാനത്തിലെ അസാധാരണമായ ചൂടുള്ള കാലാവസ്ഥയ്ക്ക് ശേഷം മേഘാവൃതവും ഇരുണ്ടതുമായ കാലാവസ്ഥ ആരംഭിക്കുന്നു. രാവും പകലും തുടർച്ചയായി മഴ പെയ്യുന്നു. ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞ മരങ്ങളെല്ലാം കരയുന്നതുപോലെയാണ്. വായു ഈർപ്പമുള്ളതും തണുപ്പുള്ളതുമാണ്. നായ്ക്കളും കുതിരകളും കോഴികളും നനഞ്ഞും വിഷാദത്തിലേറിപ്പോയിരിക്കുന്നു. എങ്ങും നടക്കാൻ ഇടമില്ലായിരുന്നു. ആർക്കും പുറത്തിറങ്ങാൻ പറ്റില്ല. മുറിയിൽ മുകളിലേക്കും താഴേക്കും നടക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ. നിരാശയോടെ വിളറിയ ജനാലയിലേക്ക് നോക്കിയാൽ അതും മങ്ങിയതായിരിക്കും. 35 |
മുകളിലേക്കും താഴേക്കും നടന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ഇവാൻ നിർത്തി മാഷയെ നോക്കി. 36 |
“എനിക്ക് വിദേശത്ത് പോകണം. അറിയാമോ മാഷേ,” അവൻ പറഞ്ഞു. 37 |
ശരത്കാലത്തിന്റെ ഇരുണ്ട മണിക്കൂറുകളിൽ ഫ്രാൻസ്, ഇറ്റലി, ഇന്ത്യ തുടങ്ങിയ വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നത് എത്ര ആനന്ദകരമാകുമെന്ന് അവൻ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. 38 |
“എനിക്കും വിദേശത്തേക്ക് പോകണം. ആദ്യം ടിക്കറ്റിലെ നമ്പറുകൾ നോക്കൂ!” മാഷ പറഞ്ഞു. 39 |
“നിൽ! നിൽ!” ഇവാൻ മുറിയിൽ ചുറ്റിനടന്നു ചിന്തിച്ചു. ‘മാഷ ശരിക്കും വിദേശത്തേക്ക് പോകുമോ?’ അയാൾ ചിന്തിച്ചു. ഒറ്റയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നത് സുഖകരമാണ്. ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ആകുലപ്പെടാതെ, വർത്തമാനകാലത്ത്, ശോഭനമായ ഒരു സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയാണവൾ. മക്കളെക്കുറിച്ചല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ചും അവൾ ചിന്തിക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നെടുവീർപ്പിടുന്നു. അവൾ വിറയ്ക്കുന്നു, ഭയത്തോടെ ദൂരത്തേക്ക് നോക്കി. 40 |
ധാരാളം പാഴ്സലുകളും, കൊട്ടകളും, ബാഗുകളുമായി മാഷ ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നത് ഇവാൻ ചിന്തിച്ചു. ‘അവൾ കാരണമില്ലാതെ നെടുവീർപ്പിടും. ട്രെയിനിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് തല വേദനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവൾ പറയും. അവർ ഇത്രയും പണം ചെലവഴിച്ചുവെന്ന് അവൾ പരാതിപ്പെടും. തീവണ്ടി സ്റ്റേഷനുകളിൽ വെച്ചാണ് ചൂടുവെള്ളത്തിനും, അരിക്കും, വെണ്ണയ്ക്കും വേണ്ടി നിങ്ങൾ തീർച്ചയായും ഓടേണ്ടി വരും. അവളുടെ ഇഷ്ട ഭക്ഷണം കിട്ടിയാലും അവൾ അത് കഴിക്കില്ല.’ 41 |
‘അവൾ എല്ലാ വഴികളിലും എന്നോട് യാചിക്കും’ മാഷയെ നോക്കി അയാൾ ചിന്തിച്ചു. 42 |
‘ഈ ലോട്ടറി ടിക്കറ്റ് അവളുടേതാണ്. എന്റേതല്ല. മാത്രമല്ല, അവൾ വിദേശത്തേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ അർത്ഥമെന്താണ്? അവൾക്ക് അവിടെ എന്താണ് വേണ്ടത്? അവൾ ഹോട്ടലിനുള്ളിൽ തന്നെത്തന്നെ പൂട്ടിയിടും. അവൾ എന്നെ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് മാറാൻ അനുവദിക്കില്ല. എനിക്കറിയാം!‘ 43 |
ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി, ഭാര്യ വൃദ്ധയാണെന്നും ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയിലാണെന്നും അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി തുടങ്ങി. അവൾ എപ്പോഴും പാചക പുകയാൽ മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അയാൾ ഇപ്പോഴും ചെറുപ്പവും, പുതുമയും, ആരോഗ്യവാനും ആണെന്നും, വീണ്ടും വിവാഹം കഴിക്കാമെന്നും കരുതി. 44 |
‘തീർച്ചയായും, ഇതെല്ലാം മണ്ടത്തരമായ ചിന്തകളാണ്,’ അയാൾ ചിന്തിച്ചു. ‘പക്ഷേ അവൾ എന്തിന് വിദേശത്തേക്ക് പോകണം? അതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് എന്ത് പ്രയോജനം? മാത്രമല്ല, അവൾ തീർച്ചയായും പോകും... എനിക്ക് അത് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നു... വാസ്തവത്തിൽ, എല്ലാം അവൾക്ക് യോജിച്ചത്, അത് ‘നേപ്പിൾസ്’ ആയാലും ‘ഗ്ലിൻ’ ആയാലും... അവൾ എപ്പോഴും എന്റെ എതിർവശത്തായിരിക്കും. ഞാൻ അവളോടൊപ്പം നിൽക്കണം. ഒരു സാധാരണ സ്ത്രീയെപ്പോലെ, പണം കിട്ടിയാലുടൻ അവൾ അത് പൂട്ടിയിടുമെന്ന് എനിക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നു... അവൾ അവളുടെ ബന്ധുക്കളെ നന്നായി പരിപാലിക്കുകയും കഴിയുന്നത്ര എന്നോട് പ്രതികാരം ചെയ്യുകയും ചെയ്യും.’ 45 |
ഇവാൻ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ ബന്ധുക്കളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു. ആ വാർത്ത കേൾക്കുന്നതോടെ, അവളുടെ ശല്യക്കാരായ സഹോദരങ്ങളും, അമ്മായിമാരും, അമ്മാവന്മാരും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരാൻ തുടങ്ങും. അവർ യാചകരെപ്പോലെ അടുത്തേക്ക് വരാൻ തുടങ്ങും. എണ്ണ തേച്ചതുപോലെ, ഒരു കപട പുഞ്ചിരിയോടെയായിരിക്കും അവർ തുടങ്ങുക. അവർ അറപ്പുണ്ടാക്കുന്ന, വെറുപ്പുണ്ടാക്കുന്ന ആളുകളാണ്. ഞങ്ങൾ അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും നൽകിയാലും അവർ കൂടുതൽ ചോദിക്കും. അവർക്ക് ഒന്നും നൽകിയില്ലെങ്കിൽ, അവർ ശകാരിക്കുകയും, അപവാദം പറയുകയും, ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ എല്ലാത്തരം നിർഭാഗ്യങ്ങളും ആശംസിക്കുകയും ചെയ്യും. 46 |
ഇവാൻ തന്റെ ബന്ധുക്കളെക്കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചു. മുൻകാലങ്ങളിൽ നിഷ്പക്ഷമായി കണ്ടിരുന്ന അവരുടെ മുഖങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അറപ്പുള്ളതും വെറുപ്പു നിറഞ്ഞതുമായിരുന്നു. 47 |
‘എന്റെ ബന്ധുക്കളും വെറും ഉരഗങ്ങളാണ്’ അവൻ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു. 48 |
മാഷയുടെ മുഖം പോലും ഇപ്പോൾ അയാൾക്ക് അറപ്പും വെറുപ്പും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ അവളോടുള്ള ശത്രുതാപരമായ വികാരങ്ങൾ വളരാൻ തുടങ്ങി. 49 |
ഇവാൻ ഇപ്പോൾ ദ്രോഹപൂർവ്വം ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി: ‘അവൾക്ക് പണത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല. മാത്രമല്ല, അവൾ ഒരു പിശുക്കൻ സ്ത്രീയാണ്. പണം കിട്ടുമ്പോൾ, അവൾ എനിക്ക് നൂറ് റൂബിൾ മാത്രമേ തരൂ, ബാക്കിയുള്ളത് ഒരു പൂട്ടിനും താക്കോലിനും കീഴിൽ ഒളിപ്പിക്കും.’ 50 |
അയാൾ ഇപ്പോൾ ഭാര്യയെ വെറുപ്പോടെ നോക്കി, ഒരു പുഞ്ചിരിയും ഇല്ലാതെ. അവളും അവനെ വെറുപ്പോടെയും ദേഷ്യത്തോടെയും നോക്കി. അവൾക്കും അവളുടെ ദിവാസ്വപ്നങ്ങളും, പദ്ധതികളും, ചിന്തകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭർത്താവിന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ എന്താണെന്ന് അവൾക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. തന്റെ വിജയങ്ങൾ ആദ്യം ആരാണ് കൈക്കലാക്കുകയെന്നും അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. 51 |
“മറ്റുള്ളവരുടെ പതനത്തെക്കുറിച്ച് ദിവാസ്വപ്നം കാണുന്നത് നല്ലതാണ്.” അവളുടെ കണ്ണുകൾ അത് പറഞ്ഞു. “വേണ്ട, അത് ചെയ്യരുത്.” 52 |
അവളുടെ കാഴ്ചപ്പാട് അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി. അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വീണ്ടും വെറുപ്പ് നുരഞ്ഞു പൊങ്ങാൻ തുടങ്ങി. 53 |
ഭാര്യയെ അലോസരപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്, അയാൾ ദിനപത്രത്തിന്റെ നാലാമത് പേജ് മറിച്ചിട്ട് വിജയാഹ്ലാദത്തോടെ പറഞ്ഞു, “സീരിയൽ 9499, നമ്പർ 46. 26 കാണുന്നില്ല.” 54 |
വെറുപ്പും പ്രതീക്ഷകളും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അപ്രത്യക്ഷമായി. ഇവാനും മാഷയും ഇപ്പോൾ അവരുടെ മുറികൾ ഇരുണ്ടതും ചെറുതും താഴ്ന്നതുമാണെന്ന് തോന്നിത്തുടങ്ങി. അവർ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം ഒരു ഗുണവും ചെയ്യാതെ അവരുടെ വയറ്റിൽ ഇരിക്കുന്നതായി അയാൾക്ക് തോന്നി. വൈകുന്നേരങ്ങൾ പോലും നീണ്ടതും ക്ഷീണിപ്പിക്കുന്നതുമായി തോന്നി. 55 |
“എന്താണ് അതിനർത്ഥം? നീ കാലുകുത്തുന്നിടത്തെല്ലാം കടലാസ് കഷ്ണങ്ങളും, കഷണങ്ങളും, തൊണ്ടുകളും കാണാം. മുറികൾ ഒരിക്കലും വൃത്തിയുള്ളതല്ല. എനിക്ക് പുറത്തു പോകണം. ശാപങ്ങൾ എന്റെ ആത്മാവിനെ കീഴടക്കും! ഞാൻ ഒരു ആസ്പൻ മരത്തിൽ തൂങ്ങിമരിക്കാൻ പോകുന്നു!” മോശം നർമ്മബോധത്തോടെ ഇവാൻ പറഞ്ഞു. 56 ★ |
 |
