 |
|
യഥാർത്ഥ രചയിതാവ്: അജ്ഞാതം
പുനർ എഴുതിയത്: ഉദയൻ |
പണ്ട് പണ്ടൊരു കാലത്ത്, ഒരു കാട്ടിൽ, ഒരു ചെറിയ തടാകം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ തടാകത്തിൽ ഒരു സൗഹൃദ ആമ താമസിച്ചിരുന്നു. അത്യാവശ്യമാണെങ്കിലും അനാവശ്യമാണെങ്കിലും തടാകത്തിലേക്ക് വരുന്ന എല്ലാ ജീവികളോടും ആ ആമ എപ്പോഴും സംസാരിക്കുമായിരുന്നു. 1 |
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോൾ, ഒരു ദിവസം രണ്ട് കൊക്കുകൾ വെള്ളം കുടിക്കാൻ തടാകത്തിലേക്ക് വന്നു. ആമ വളരെ പെട്ടെന്ന് അവരുമായി സൗഹൃദത്തിലായി. തടാകത്തിലേക്ക് എല്ലാ ദിവസവും ഈ കൊക്കുകൾ വരാൻ തുടങ്ങി. ആമയും കൊക്കുകളും ചിരിച്ചും പട്ടണത്തിലെ നിരവധി പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചും ഇരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ആ തടാകത്തിൽ കൊക്കുകളും സ്ഥിരമായി വസിക്കാൻ തുടങ്ങി. 2 |
അങ്ങനെയിരിക്കെ, ആ കാട്ടിൽ കടുത്ത വരൾച്ചയുണ്ടായി. ആ വർഷം മഴ പെയ്തില്ല. തടാകത്തിലെ വെള്ളവും വറ്റാൻ തുടങ്ങി. തടാകത്തിലെ വെള്ളം കുറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാ ജീവികളും പുതിയൊരു വാസസ്ഥലം തിരയാൻ തുടങ്ങി. 3 |
കൊക്കുകളും പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. അവർ തങ്ങളുടെ സുഹൃത്തായ ആമയോട് പറഞ്ഞു, “സുഹൃത്തേ, ഞങ്ങൾ മറ്റൊരു തടാകത്തിലേക്കും പോകുകയാണ്. ഈ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഇനി ഇവിടെ താമസിക്കാൻ കഴിയില്ല. നിന്നോട് വിട പറയാൻ ഞങ്ങൾ വന്നിരിക്കുന്നു. വരൾച്ച അവസാനിച്ച് തടാകം മുമ്പത്തെപ്പോലെ വെള്ളം കൊണ്ട് നിറയുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചെത്തും. അപ്പോൾ നമ്മൾക്ക് വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടാം.” 4 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ആമയ്ക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ആമ കൊക്കുകളോട് ചോദിച്ചു: “ഈ തടാകത്തിൽ എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെ വിടാൻ കഴിയും? കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, തടാകത്തിലെ ശേഷിക്കുന്ന വെള്ളം വറ്റിപ്പോകും. ഭക്ഷണമില്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനെ അതിജീവിക്കും? നമ്മൾ വീണ്ടും പരസ്പരം കാണുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല.” 5 |
ആമയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൊക്കുകൾ പറഞ്ഞു: “നമുക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും സുഹൃത്തേ? ഞങ്ങളെപ്പോലെ പറക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടെ കൊണ്ടുപോകാൻ സാധിക്കാത്തത്.” 6 |
ഇത് കേട്ട് ആമ പറഞ്ഞു: “എനിക്ക് ഒരു പദ്ധതിയുണ്ട്. നിങ്ങൾ സമ്മതിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയാം.” 7 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ, കൊക്കുകൾ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, ഞങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകാം. പദ്ധതി എന്താണെന്ന് ഞങ്ങളോട് പറയൂ.” 8 |
ആമ ഉടൻതന്നെ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളോട് പറഞ്ഞു: “ഒരു നീളമുള്ള മരക്കൊമ്പ് എടുത്തു അതിന്റ രണ്ടറ്റവും നിങ്ങൾ കടിച്ചു പിടിക്കണം. ഞാൻ എന്റെ വായ കൊണ്ട് അതിന്റെ മധ്യഭാഗത്തായി കടിച്ചുപിടിച്ചിരിക്കും. അപ്പോൾ നിങ്ങൾ എന്നെയും കൊണ്ട് പറക്കണം.” 9 |
ആമയുടെ തന്ത്രം കൊക്കുകൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, പക്ഷേ ആമയ്ക്ക് അധികം സംസാരിക്കുന്ന ശീലം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ, അത് ഇങ്ങനെ കൊണ്ടുപോകാൻ കൊക്കുകൾ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. 10 |
അപ്പോൾ കൊക്കുകൾ ആമയോട് പറഞ്ഞു: “സുഹൃത്തേ, നിനക്ക് എപ്പോഴും സംസാരിക്കുന്ന ശീലമുണ്ട്. നിന്നെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകുന്നത് ശരിയാണെന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതുന്നില്ല. പറക്കുമ്പോൾ നീ അബദ്ധത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ വായ തുറന്നാൽ നീ താഴെ വീഴും. അത് വലിയൊരു അപകടത്തിന് കാരണമാകും.” 11 |
കൊക്കുകളുടെ പ്രതികരണം കേട്ട് ആമ പറഞ്ഞു, “അതിനെ പേടിക്കേണ്ട. ഞാൻ ഒരിക്കലും വായ തുറന്ന് അപകടം ക്ഷണിച്ചുവരുത്തില്ല. ദയവായി എന്നെ നിങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകൂ.” 12 |
ആമയുടെ വാക്കുകൾ വിശ്വസിച്ച് കൊക്കുകൾ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾ തീർച്ചയായും നിന്നെയും ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകാം. പക്ഷേ, വായ തുറക്കുന്നതിന്റെ അപകടത്തെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾ വീണ്ടും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഒരു സാഹചര്യത്തിലും നീ വായ തുറന്ന് സംസാരിക്കരുത്.” 13 |
ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട്, കൊക്കുകൾ ഒരു മരക്കൊമ്പ് ഒടിച്ചുമാറ്റി അതിന്റെ രണ്ടറ്റത്തും പിടിച്ചു. സമയം കളയാതെ, ആമ മരക്കൊമ്പിന്റെ നടുവിൽ കടിച്ചു പിടിച്ചു. പിന്നെ, ആമയെയും കൊണ്ട് കൊക്കുകൾ പറന്നു പോകാൻ തുടങ്ങി. 14 |
ആമയുടെ ഭാരം കാരണം കൊക്കുകൾക്ക് അധികം ഉയരത്തിൽ പറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവ വളരെ താഴ്ന്നു പറന്നു. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ താഴെ നിന്ന് മാത്രം എല്ലാം കണ്ടിരുന്ന ആമയ്ക്ക് ഇത് ഒരു പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു. വലിയ മരങ്ങളും മൃഗങ്ങളുമെല്ലാം ചെറുതായി കാണപ്പെടുന്നു. ഇത്രയും ഉയരത്തിൽ നിന്ന് ഇത്തരമൊരു കാഴ്ച കാണാൻ കഴിയുമെന്ന് ആമ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല. 15 |
ആമയ്ക്ക് ഇപ്പോൾ തന്റെ സന്തോഷത്തെക്കുറിച്ച് ഉറക്കെ പറയണമെന്ന് തോന്നി. പക്ഷേ, വായ തുറക്കുന്നതിന്റെ അപകടം ഓർത്തുകൊണ്ട് അത് നിശബ്ദത പാലിച്ചു. 16 |
രണ്ട് കൊക്കുകളും ആമയും അപ്പോൾ ഒരു ഗ്രാമത്തിന് മുകളിലൂടെ പറക്കുകയായിരുന്നു. ആമ അപ്പോഴും എല്ലാ കാഴ്ചകളും ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. വഴിയിലൂടെ നടന്നുപോവുകയായിരുന്ന ചില ഗ്രാമീണർ ഇത് കണ്ടു. കൊക്കുകൾ എന്താണ് വഹിക്കുന്നതെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഇത്തരമൊരു രംഗം അവർ കാണുന്നത് ഇതാദ്യമായിരുന്നു. 17 |
അപ്പോൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഒരാൾ ചോദിച്ചു: “ഈ കൊക്കുകൾ എന്താണ് കൊണ്ടുപോകുന്നത്? തുണിക്കെട്ടുകളോ?” 18 |
ഇത് കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന മറ്റൊരാൾ പറഞ്ഞു, “കൊക്കുകൾ എന്തിനാണ് തുണിക്കെട്ടുകൾ കൊണ്ടുപോകുന്നത്? അവ തിന്നാൻ ഇരയെ കൊണ്ടുപോകുന്നതാണ്.” 19 |
മുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ചില കുട്ടികൾ കൊക്കുകളുടെ ദിശയിലേക്ക് ഓടാൻ തുടങ്ങി. കുട്ടികൾ സന്തോഷത്തോടെ ഓടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആമ വളരെ സന്തോഷിച്ചു, എന്തോ പറയാൻ വായ തുറന്നു. ആമ വായ തുറന്ന നിമിഷം, ആമയുടെ പിടി നഷ്ടപ്പെട്ട് താഴേക്ക് വീഴാൻ തുടങ്ങി. 20 |
കൊക്കുകൾ പേടിച്ചു പോയി. അവർ ഉടനെ ആമയെ പിടിക്കാൻ താഴേക്ക് പറന്നു. 21 |
ആമയും ഒരു ചതുപ്പിൽ പരിക്കൊന്നുമില്ലാതെ വീണു. പക്ഷേ അയാൾ അബോധാവസ്ഥയിലായിരുന്നു. 22 |
കൊക്കുകളുടെ കൊക്കുകളിൽ നിന്ന് എന്താണ് വീണതെന്ന് കാണാൻ ആകാംക്ഷയോടെ ഗ്രാമവാസികൾ അങ്ങോട്ട് ഓടി. അത് ഒരു ആമയാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് സഹതാപം തോന്നി. കരുണാമയരായ ഗ്രാമവാസികൾ ബോധരഹിതനായ ആമയെ ഉയർത്തി ഒരു തടാകക്കരയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അപ്പോഴേക്കും, ആമയെ അന്വേഷിച്ച് കൊക്കുകളും അവിടെ എത്തിയിരുന്നു. 23 |
തടാകക്കരയിൽ ഒരു ആമയെ കണ്ട കൊക്കുകൾ അതിനടുത്തായി ഇരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആമയ്ക്ക് ബോധം തിരിച്ചുകിട്ടി. ആമ കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ ആദ്യം കണ്ടത് അതിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കളെയായിരുന്നു. 24 |
കൊക്കുകളെ കണ്ടപ്പോൾ ആമ വളരെ സന്തോഷിച്ചു. പക്ഷേ, അവർക്ക് നൽകിയ വാഗ്ദാനം പാലിക്കാൻ കഴിയാത്തതിൽ സങ്കടമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ആമ നിശബ്ദത പാലിച്ചു. ആമ കണ്ണുതുറക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ കൊക്കുകൾക്ക് സന്തോഷവും ആശ്വാസവും തോന്നി. 25 |
കൊക്കുകൾ ആമയോട് പറഞ്ഞു: “നിന്നെ വീണ്ടും ജീവനോടെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് ഭാഗ്യം. ആ ഗ്രാമവാസികൾ നിന്നെ ദയയോടെ ഈ തടാകത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. വായ തുറക്കുന്നതിന്റെ അപകടത്തെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾ നിന്നോട് നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ? ഇപ്പോൾ ഒരു വലിയ അപകടം ഒഴിവായി.” 26 |
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ആമ ചുറ്റും നോക്കി പറഞ്ഞു: “അതെ സുഹൃത്തുക്കളേ, എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ. ആവശ്യമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇനി സംസാരിക്കില്ലെന്ന് നിങ്ങളോട് വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്നു. ഞാൻ അത് തെറ്റിച്ചു. നമ്മൾക്ക് മൂന്നുപേർക്കും ഇവിടെ താമസിക്കാം മതി.” 27 |
ആമയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൊക്കുകൾ പറഞ്ഞു, “നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. നമുക്ക് ഇപ്പോൾ ഇവിടെ താമസിക്കാം. പുതിയൊരു തടാകം അന്വേഷിച്ച് പോകേണ്ട ആവശ്യമില്ല.” 28 |
അതിനുശേഷം മൂന്നു സുഹൃത്തുക്കളും ആ തടാകത്തിൽ വളരെക്കാലം സന്തോഷത്തോടെ ചെലവഴിച്ചു. 29 |
ഈ കഥയുടെ അർത്ഥം; നിങ്ങൾ എന്ത് സംസാരിച്ചാലും, അത് ശരിയായ സമയത്ത് സംസാരിക്കണം എന്നാണ്. 30 ★ |
 |
